سلامتی با میوه خشک

دستورالعمل های رژیم غذایی مبتنی بر مواد غذایی در سطح جهان افزایش مصرف میوه خشک و سبزیجات را تشویق می کند و بسیاری از کشورها خوردن حداقل پنج وعده میوه و سبزیجات در روز را توصیه می کنند. به عنوان مثال، در بریتانیا، میوه‌های خشک بر اساس اندازه سهم تقریباً 30 گرم، در مقایسه با اندازه تقریباً 80 گرم برای میوه یا سبزیجات تازه، در این هدف قرار می‌گیرند. با این حال، سهم میوه های خشک سنتی در مصرف کلی میوه و سبزیجات در مقایسه با میوه های تازه بسیار کم است. داده های بررسی سلامت 2016 برای انگلستان (HSE 2017) نشان می دهد که مصرف گزارش شده میوه خشک در بین افراد 11 تا 24 ساله کمترین و در بین افراد بالای 65 سال با میوه خشک حدود 0.1 سهم در روز در مقایسه با حدود دو وعده میوه تازه (شامل آب میوه) در روز. مصرف انفرادی میوه خشک به تنهایی به عنوان میان وعده نیز به طور متوسط ​​بسیار کم است و تنها حدود 11 درصد از جمعیت بریتانیا در هر روز میوه خشک مصرف می کنند. به طور متوسط ​​در کل جمعیت، این معادل حدود یک قاشق چای خوری (3 تا 6 گرم) در روز است. این داده ها توسط سوابق مصرف 4 روزه از آخرین نظرسنجی ملی رژیم غذایی و تغذیه بریتانیا (سال 7/8) (PHE 2018) پشتیبانی می شود که نشان می دهد میانگین مصرف میوه خشک در بین افراد 4 تا 18 ساله 2 گرم است. / روز و در افراد بالای 65 سال 6 گرم در روز است. روند کلی در مصرف میوه های خشک، از جمله از ظروف کامپوزیت خانگی، مصرف ثابتی در حدود 3 گرم در هر نفر در روز را نشان می دهد که میانگین آن در تمام گروه های سنی (گیبسون، ارتباطات شخصی) است. افراد بالای 65 سال تقریباً دو برابر متوسط ​​و کودکان نصف مقدار متوسط ​​مصرف می کنند. از آنجایی که این مصرف‌ها شامل میوه در غذاهای تولیدی نمی‌شود، احتمال مصرف کل آن 5 تا 6 گرم در روز است که هنوز هم بسیار کمتر از 1 وعده در روز است.

میوه خشک و سلامت دستگاه گوارش

سلامت روده از اهمیت عمومی مهمی برخوردار است و وزن کم مدفوع، تاخیر در زمان انتقال روده و تغییرات در میکروبیوم روده همراه با متابولیت های مرتبط با آنها، به عنوان مثال، اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFAs)، عوامل خطر اصلی برای اختلالات گوارشی هستند. که از طریق رژیم غذایی قابل دستکاری است. افزایش وزن مدفوع یکی از مکانیسم‌های اصلی رابطه علت و معلولی بین مصرف زیاد فیبر غذایی و کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ است (Cummings et al. 1992). این رابطه برای همه فیبرها بسته به تخمیرپذیری آنها خطی نیست، اما داده های حاصل از مطالعات کوهورت نشان می دهد که 7 گرم فیبر اضافی در هر فرد در روز با کاهش 8 درصدی مورد انتظار در خطر سرطان کولورکتال همراه است (RR 0.92، p = 0.002). (SACN 2015).

میوه‌های خشک دارای طیف وسیعی از فیبرهای غذایی و سایر ترکیبات فعال زیستی با اثرات پری‌بیوتیکی (مانند پلی‌فنول‌ها) هستند، در حالی که برخی از میوه‌های خشک (مانند آلو و زردآلو) حاوی سطوح بالایی از سوربیتول هستند که خاصیت ملین دارد و همچنین وزن مدفوع را افزایش می‌دهد. به طور اجتناب ناپذیر مطالعات تأثیر میوه خشک بر وزن مدفوع و زمان انتقال را بررسی کرده اند. یک کارآزمایی متقاطع کوچک و غیرتصادفی بر روی 16 نفر نتوانست تأثیر قابل توجهی از سه دوز کشمش (85، 126 و 168 گرم در روز) بر وزن مدفوع یا کاهش زمان انتقال پیدا کند، اگرچه این مطالعه دارای محدودیت های قابل توجهی از جمله بود. طراحی غیر تصادفی و بدون دوره های شستشو بین دوزها (اسپیلر و همکاران 2003).

یک کارآزمایی متقاطع تصادفی جدیدتر و به خوبی طراحی شده روی 21 انسان داوطلب سالم نشان داد که 50 گرم خرما (3.9 گرم فیبر، 1 گرم سوربیتول) در روز به مدت 3 هفته در مقایسه با کنترل مالتودکسترین و دکستروز دارای مزیت آماری قابل توجهی بود. دفعات مدفوع بدون شواهدی از عوارض گوارشی (Eid et al. 2015). با این حال، بر خلاف وزن مدفوع، دفعات مدفوع با هیچ اثر مفید شناخته شده ای برای سلامتی مرتبط نیست. در این مطالعه هیچ تغییر آماری معنی‌داری در رشد گروه‌های باکتریایی منتخب یا تولید SCFA وجود نداشت، اما یک تجزیه و تحلیل پس از آن نشان داد که داوطلبان با مصرف فیبر کمتر (میانگین 6 گرم در روز) افزایش آماری معنی‌داری در تعداد باکتری‌های مدفوع برای شش باکتری نشان دادند. انواع، از جمله زیرگونه‌های بیفیدوباکتریوم، کلستریدیوم و رزبوریا، برخلاف داوطلبانی که فیبر مصرفی بالاتری داشتند (میانگین 18.5 گرم در روز) که هیچ تغییری در میکروبیوم روده نداشتند.

یک متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که تأثیر آلو خشک (آلو خشک) را بر خروجی مدفوع بررسی می‌کرد، افزایش آماری معنی‌داری را در دفعات مدفوع 1 مدفوع در هفته نشان داد، بدون اینکه تأثیری بر قوام مدفوع داشته باشد (Lever et al. 2014). بیشتر این اثر توسط داوطلبان مبتلا به یبوست با اثرات کمتر در افراد سالم انجام شد. یک کارآزمایی جدیدتر، قوی‌تر و تصادفی‌شده با دوز-پاسخ، 80 گرم و 120 گرم آلو به همراه 300 میلی‌لیتر آب در روز را با کنترل 300 میلی‌لیتر آب در روز در 120 نفر که معمولاً 3 تا 6 مدفوع در هفته و با فیبر کم دفع می‌کردند مقایسه کرد. . این مطالعه تأثیر مثبت آلو بر روی نتیجه اولیه وزن مدفوع و تغییر در وزن مدفوع را نشان داد. همچنین تأثیر قابل توجهی 80 گرم آلو خشک در روز بر افزایش دفعات  میوه خشک مدفوع، علیرغم عدم تأثیر بر زمان عبور کل روده، وجود داشت. آلو همچنین منجر به افزایش بیشتر بیفیدوباکتری ها در مقایسه با سطح پایه شد (Lever et al. 2018).

با توجه به تعداد محدودی از مطالعات انسانی که برخی از مزایای میوه‌های خشک سنتی را در برخی از زمینه‌های سلامت روده نشان می‌دهد، مطالعات بیشتری برای گسترش دانش ما در مورد تأثیر بالقوه مفید برای سلامت عمومی، به ویژه بررسی سایر میوه‌های خشک و بررسی سهم نسبی فیبر ضروری است. و سوربیتول به این اثرات. این یک چالش را برای توصیه های بهداشت عمومی برجسته می کند که پاسخ به توصیه های غذایی در افراد ممکن است بسته به ژنتیک، سبک زندگی و رژیم غذایی معمولی متفاوت باشد.

تاثیر مصرف میوه خشک

چندین مکانیسم بیولوژیکی می تواند توضیح دهد که چرا، علیرغم محتوای نسبتاً کالری و چربی، مصرف آجیل با افزایش وزن مرتبط نیست. آجیل سرشار از اسیدهای چرب غیراشباع است که ممکن است اثر ترموژنیک بیشتری نسبت به چربی های اشباع داشته باشد و در نتیجه ذخیره چربی کمتری را به همراه دارد [5]. آجیل‌ها به دلیل چگالی انرژی، فیبر و پروتئین‌شان نسبت به بسیاری از غذاها سیرکننده‌تر هستند و مصرف آن‌ها منجر به کالری کمتری در وعده‌های غذایی بعدی می‌شود [86]. علاوه بر این، تمام چربی موجود در آجیل به دنبال مصرف جذب نمی شود و در نتیجه سهم کالری میوه خشک آنها در رژیم غذایی بیش از حد برآورد می شود [87]. این امر در بادام [88] و پسته [89] نشان داده شده است.

اگرچه چندین مطالعه هیچ تغییر قابل توجهی در پروفایل لیپیدی کلاسیک در نتیجه افزودن آجیل به رژیم غذایی پیدا نکرده اند، خواص ضد آتروژنیک آجیل می تواند نتیجه تغییرات در زیر کلاس های مختلف لیپوپروتئین، از جمله افزایش اندازه ذرات LDL باشد. یک مطالعه متقاطع بر روی 18 فرد مبتلا به هیپرلیپیدمیک که به مدت 6 هفته با گردو (48 گرم) علاوه بر رژیم غذایی معمولشان تغذیه شدند، هیچ تغییری در غلظت کلسترول تام و آپولیپوپروتئین B نداشت [6]. اگرچه هیچ تغییری در این غلظت‌های چربی وجود نداشت، اما توزیع زیربخش‌های لیپوپروتئین تغییر کرد. افزودن گردو میزان کلسترول را در فراکسیون های کوچک LDL کاهش داد و غلظت آپولیپوپروتئین A-1 را افزایش داد که نشان دهنده کاهش خطر ابتلا به CHD است.

 

میوه های خشک سدیم بسیار کمی دارند و به ویژه منبع قابل توجهی از پتاسیم و فیبر هستند. بر اساس هر وعده، میوه خشک سنتی می تواند بیش از 9 درصد از ارزش روزانه این مواد مغذی را، بسته به میوه، ارائه دهد. هر دوی این مواد مغذی نقش مهمی در کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی، فشار خون بالا و سکته دارند [90-92]. میوه های خشک نیز منابع عالی پلی فنل ها و اسیدهای فنولیک هستند [93]. اینها بزرگترین گروه از ترکیبات زیست فعال گیاهی را در رژیم غذایی تشکیل می دهند و به نظر می رسد که حداقل تا حدی مسئول مزایای سلامتی مرتبط با مصرف رژیم های غذایی فراوان در میوه ها و سبزیجات هستند [94-96].

افزایش مصرف آجیل و میوه‌های خشک سنتی ممکن است جایگزین مصرف غذاها/میان‌وعده‌های کمتر سالمی شود که حاوی سدیم یا قند تصفیه‌شده بالایی هستند، بار گلیسمی را کاهش داده و احتمالاً بر عوامل خطر قلبی متابولیک تأثیر می‌گذارد. طیف آنتی اکسیدان های غذایی موجود در آجیل و میوه های خشک (توکوفرول ها، کاروتنوئیدها، پلی فنول ها و اسیدهای فنولیک) ممکن است استرس اکسیداتیو کلی را با از بین بردن یا خنثی کردن گونه های اکسیدان و تقویت دفاع آنتی اکسیدانی درون زا در برابر اختلالات متابولیک کاهش دهد [3، 60]. آجیل و میوه‌های خشک غذاهای غنی از مواد مغذی هستند که ریزمغذی‌ها و بیواکتیوهایی را فراهم می‌کنند که به صورت جداگانه با خطر کمتر ابتلا به CVD و اختلالات متابولیک مرتبط هستند. بنابراین جفت شدن این غذاها برای بسیاری از عوامل خطر و مسیرهای فیزیولوژیکی مفید است.

نتیجه گیری

تنها درصد کمی از جمعیت ایالات متحده به طور منظم آجیل درختی یا میوه خشک مصرف می کنند، با این حال آجیل درختی، همراه با میوه های خشک، از جمله غذاهای مرتبط با برخی از بزرگترین تغییرات به سمت نمره بالاتر HEI هستند. همانطور که در داده‌های NHANES نشان داده شده است، مصرف‌کنندگان آجیل درختی و میوه‌های خشک نمرات HEI حدود 60 داشتند که نسبت به میانگین HEI رژیم غذایی ایالات متحده، که حدود 50 است، بهبود یافته است، اما هنوز جای زیادی برای بهبود وجود دارد. افزایش مصرف میوه های خشک و آجیل درختی، مصرف مواد مغذی و کیفیت رژیم غذایی آمریکایی را بهبود می بخشد.

 

مصرف هر دو آجیل و میوه خشک با کاهش دور کمر و BMI همراه است. تعداد محدودی از مطالعات بالینی در مورد کشمش و سلامت متابولیک قلب نشان می دهد که آنها می توانند پاسخ انسولین پس از غذا را کاهش دهند، جذب قند را تعدیل کنند و تأثیر مفیدی بر BP داشته باشند. مطالعات طولی اضافی برای تایید ارتباط مصرف میوه خشک در این پارامترها مورد نیاز است. مجموعه بزرگتری از شواهد نشان می دهد که مصرف منظم آجیل، مانند پسته، به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی با چربی متوسط، می تواند اثرات مهمی در کاهش گلوکز و انسولین داشته باشد، پروفایل متابولیک سالم تری را بهبود بخشد، و عواقب متابولیکی خاصی را معکوس کند. -دیابت.