سلامتی با میوه خشک

دستورالعمل های رژیم غذایی مبتنی بر مواد غذایی در سطح جهان افزایش مصرف میوه خشک و سبزیجات را تشویق می کند و بسیاری از کشورها خوردن حداقل پنج وعده میوه و سبزیجات در روز را توصیه می کنند. به عنوان مثال، در بریتانیا، میوه‌های خشک بر اساس اندازه سهم تقریباً 30 گرم، در مقایسه با اندازه تقریباً 80 گرم برای میوه یا سبزیجات تازه، در این هدف قرار می‌گیرند. با این حال، سهم میوه های خشک سنتی در مصرف کلی میوه و سبزیجات در مقایسه با میوه های تازه بسیار کم است. داده های بررسی سلامت 2016 برای انگلستان (HSE 2017) نشان می دهد که مصرف گزارش شده میوه خشک در بین افراد 11 تا 24 ساله کمترین و در بین افراد بالای 65 سال با میوه خشک حدود 0.1 سهم در روز در مقایسه با حدود دو وعده میوه تازه (شامل آب میوه) در روز. مصرف انفرادی میوه خشک به تنهایی به عنوان میان وعده نیز به طور متوسط ​​بسیار کم است و تنها حدود 11 درصد از جمعیت بریتانیا در هر روز میوه خشک مصرف می کنند. به طور متوسط ​​در کل جمعیت، این معادل حدود یک قاشق چای خوری (3 تا 6 گرم) در روز است. این داده ها توسط سوابق مصرف 4 روزه از آخرین نظرسنجی ملی رژیم غذایی و تغذیه بریتانیا (سال 7/8) (PHE 2018) پشتیبانی می شود که نشان می دهد میانگین مصرف میوه خشک در بین افراد 4 تا 18 ساله 2 گرم است. / روز و در افراد بالای 65 سال 6 گرم در روز است. روند کلی در مصرف میوه های خشک، از جمله از ظروف کامپوزیت خانگی، مصرف ثابتی در حدود 3 گرم در هر نفر در روز را نشان می دهد که میانگین آن در تمام گروه های سنی (گیبسون، ارتباطات شخصی) است. افراد بالای 65 سال تقریباً دو برابر متوسط ​​و کودکان نصف مقدار متوسط ​​مصرف می کنند. از آنجایی که این مصرف‌ها شامل میوه در غذاهای تولیدی نمی‌شود، احتمال مصرف کل آن 5 تا 6 گرم در روز است که هنوز هم بسیار کمتر از 1 وعده در روز است.

میوه خشک و سلامت دستگاه گوارش

سلامت روده از اهمیت عمومی مهمی برخوردار است و وزن کم مدفوع، تاخیر در زمان انتقال روده و تغییرات در میکروبیوم روده همراه با متابولیت های مرتبط با آنها، به عنوان مثال، اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFAs)، عوامل خطر اصلی برای اختلالات گوارشی هستند. که از طریق رژیم غذایی قابل دستکاری است. افزایش وزن مدفوع یکی از مکانیسم‌های اصلی رابطه علت و معلولی بین مصرف زیاد فیبر غذایی و کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ است (Cummings et al. 1992). این رابطه برای همه فیبرها بسته به تخمیرپذیری آنها خطی نیست، اما داده های حاصل از مطالعات کوهورت نشان می دهد که 7 گرم فیبر اضافی در هر فرد در روز با کاهش 8 درصدی مورد انتظار در خطر سرطان کولورکتال همراه است (RR 0.92، p = 0.002). (SACN 2015).

میوه‌های خشک دارای طیف وسیعی از فیبرهای غذایی و سایر ترکیبات فعال زیستی با اثرات پری‌بیوتیکی (مانند پلی‌فنول‌ها) هستند، در حالی که برخی از میوه‌های خشک (مانند آلو و زردآلو) حاوی سطوح بالایی از سوربیتول هستند که خاصیت ملین دارد و همچنین وزن مدفوع را افزایش می‌دهد. به طور اجتناب ناپذیر مطالعات تأثیر میوه خشک بر وزن مدفوع و زمان انتقال را بررسی کرده اند. یک کارآزمایی متقاطع کوچک و غیرتصادفی بر روی 16 نفر نتوانست تأثیر قابل توجهی از سه دوز کشمش (85، 126 و 168 گرم در روز) بر وزن مدفوع یا کاهش زمان انتقال پیدا کند، اگرچه این مطالعه دارای محدودیت های قابل توجهی از جمله بود. طراحی غیر تصادفی و بدون دوره های شستشو بین دوزها (اسپیلر و همکاران 2003).

یک کارآزمایی متقاطع تصادفی جدیدتر و به خوبی طراحی شده روی 21 انسان داوطلب سالم نشان داد که 50 گرم خرما (3.9 گرم فیبر، 1 گرم سوربیتول) در روز به مدت 3 هفته در مقایسه با کنترل مالتودکسترین و دکستروز دارای مزیت آماری قابل توجهی بود. دفعات مدفوع بدون شواهدی از عوارض گوارشی (Eid et al. 2015). با این حال، بر خلاف وزن مدفوع، دفعات مدفوع با هیچ اثر مفید شناخته شده ای برای سلامتی مرتبط نیست. در این مطالعه هیچ تغییر آماری معنی‌داری در رشد گروه‌های باکتریایی منتخب یا تولید SCFA وجود نداشت، اما یک تجزیه و تحلیل پس از آن نشان داد که داوطلبان با مصرف فیبر کمتر (میانگین 6 گرم در روز) افزایش آماری معنی‌داری در تعداد باکتری‌های مدفوع برای شش باکتری نشان دادند. انواع، از جمله زیرگونه‌های بیفیدوباکتریوم، کلستریدیوم و رزبوریا، برخلاف داوطلبانی که فیبر مصرفی بالاتری داشتند (میانگین 18.5 گرم در روز) که هیچ تغییری در میکروبیوم روده نداشتند.

یک متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که تأثیر آلو خشک (آلو خشک) را بر خروجی مدفوع بررسی می‌کرد، افزایش آماری معنی‌داری را در دفعات مدفوع 1 مدفوع در هفته نشان داد، بدون اینکه تأثیری بر قوام مدفوع داشته باشد (Lever et al. 2014). بیشتر این اثر توسط داوطلبان مبتلا به یبوست با اثرات کمتر در افراد سالم انجام شد. یک کارآزمایی جدیدتر، قوی‌تر و تصادفی‌شده با دوز-پاسخ، 80 گرم و 120 گرم آلو به همراه 300 میلی‌لیتر آب در روز را با کنترل 300 میلی‌لیتر آب در روز در 120 نفر که معمولاً 3 تا 6 مدفوع در هفته و با فیبر کم دفع می‌کردند مقایسه کرد. . این مطالعه تأثیر مثبت آلو بر روی نتیجه اولیه وزن مدفوع و تغییر در وزن مدفوع را نشان داد. همچنین تأثیر قابل توجهی 80 گرم آلو خشک در روز بر افزایش دفعات  میوه خشک مدفوع، علیرغم عدم تأثیر بر زمان عبور کل روده، وجود داشت. آلو همچنین منجر به افزایش بیشتر بیفیدوباکتری ها در مقایسه با سطح پایه شد (Lever et al. 2018).

با توجه به تعداد محدودی از مطالعات انسانی که برخی از مزایای میوه‌های خشک سنتی را در برخی از زمینه‌های سلامت روده نشان می‌دهد، مطالعات بیشتری برای گسترش دانش ما در مورد تأثیر بالقوه مفید برای سلامت عمومی، به ویژه بررسی سایر میوه‌های خشک و بررسی سهم نسبی فیبر ضروری است. و سوربیتول به این اثرات. این یک چالش را برای توصیه های بهداشت عمومی برجسته می کند که پاسخ به توصیه های غذایی در افراد ممکن است بسته به ژنتیک، سبک زندگی و رژیم غذایی معمولی متفاوت باشد.

تاثیر مصرف میوه خشک

چندین مکانیسم بیولوژیکی می تواند توضیح دهد که چرا، علیرغم محتوای نسبتاً کالری و چربی، مصرف آجیل با افزایش وزن مرتبط نیست. آجیل سرشار از اسیدهای چرب غیراشباع است که ممکن است اثر ترموژنیک بیشتری نسبت به چربی های اشباع داشته باشد و در نتیجه ذخیره چربی کمتری را به همراه دارد [5]. آجیل‌ها به دلیل چگالی انرژی، فیبر و پروتئین‌شان نسبت به بسیاری از غذاها سیرکننده‌تر هستند و مصرف آن‌ها منجر به کالری کمتری در وعده‌های غذایی بعدی می‌شود [86]. علاوه بر این، تمام چربی موجود در آجیل به دنبال مصرف جذب نمی شود و در نتیجه سهم کالری میوه خشک آنها در رژیم غذایی بیش از حد برآورد می شود [87]. این امر در بادام [88] و پسته [89] نشان داده شده است.

اگرچه چندین مطالعه هیچ تغییر قابل توجهی در پروفایل لیپیدی کلاسیک در نتیجه افزودن آجیل به رژیم غذایی پیدا نکرده اند، خواص ضد آتروژنیک آجیل می تواند نتیجه تغییرات در زیر کلاس های مختلف لیپوپروتئین، از جمله افزایش اندازه ذرات LDL باشد. یک مطالعه متقاطع بر روی 18 فرد مبتلا به هیپرلیپیدمیک که به مدت 6 هفته با گردو (48 گرم) علاوه بر رژیم غذایی معمولشان تغذیه شدند، هیچ تغییری در غلظت کلسترول تام و آپولیپوپروتئین B نداشت [6]. اگرچه هیچ تغییری در این غلظت‌های چربی وجود نداشت، اما توزیع زیربخش‌های لیپوپروتئین تغییر کرد. افزودن گردو میزان کلسترول را در فراکسیون های کوچک LDL کاهش داد و غلظت آپولیپوپروتئین A-1 را افزایش داد که نشان دهنده کاهش خطر ابتلا به CHD است.

 

میوه های خشک سدیم بسیار کمی دارند و به ویژه منبع قابل توجهی از پتاسیم و فیبر هستند. بر اساس هر وعده، میوه خشک سنتی می تواند بیش از 9 درصد از ارزش روزانه این مواد مغذی را، بسته به میوه، ارائه دهد. هر دوی این مواد مغذی نقش مهمی در کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی، فشار خون بالا و سکته دارند [90-92]. میوه های خشک نیز منابع عالی پلی فنل ها و اسیدهای فنولیک هستند [93]. اینها بزرگترین گروه از ترکیبات زیست فعال گیاهی را در رژیم غذایی تشکیل می دهند و به نظر می رسد که حداقل تا حدی مسئول مزایای سلامتی مرتبط با مصرف رژیم های غذایی فراوان در میوه ها و سبزیجات هستند [94-96].

افزایش مصرف آجیل و میوه‌های خشک سنتی ممکن است جایگزین مصرف غذاها/میان‌وعده‌های کمتر سالمی شود که حاوی سدیم یا قند تصفیه‌شده بالایی هستند، بار گلیسمی را کاهش داده و احتمالاً بر عوامل خطر قلبی متابولیک تأثیر می‌گذارد. طیف آنتی اکسیدان های غذایی موجود در آجیل و میوه های خشک (توکوفرول ها، کاروتنوئیدها، پلی فنول ها و اسیدهای فنولیک) ممکن است استرس اکسیداتیو کلی را با از بین بردن یا خنثی کردن گونه های اکسیدان و تقویت دفاع آنتی اکسیدانی درون زا در برابر اختلالات متابولیک کاهش دهد [3، 60]. آجیل و میوه‌های خشک غذاهای غنی از مواد مغذی هستند که ریزمغذی‌ها و بیواکتیوهایی را فراهم می‌کنند که به صورت جداگانه با خطر کمتر ابتلا به CVD و اختلالات متابولیک مرتبط هستند. بنابراین جفت شدن این غذاها برای بسیاری از عوامل خطر و مسیرهای فیزیولوژیکی مفید است.

نتیجه گیری

تنها درصد کمی از جمعیت ایالات متحده به طور منظم آجیل درختی یا میوه خشک مصرف می کنند، با این حال آجیل درختی، همراه با میوه های خشک، از جمله غذاهای مرتبط با برخی از بزرگترین تغییرات به سمت نمره بالاتر HEI هستند. همانطور که در داده‌های NHANES نشان داده شده است، مصرف‌کنندگان آجیل درختی و میوه‌های خشک نمرات HEI حدود 60 داشتند که نسبت به میانگین HEI رژیم غذایی ایالات متحده، که حدود 50 است، بهبود یافته است، اما هنوز جای زیادی برای بهبود وجود دارد. افزایش مصرف میوه های خشک و آجیل درختی، مصرف مواد مغذی و کیفیت رژیم غذایی آمریکایی را بهبود می بخشد.

 

مصرف هر دو آجیل و میوه خشک با کاهش دور کمر و BMI همراه است. تعداد محدودی از مطالعات بالینی در مورد کشمش و سلامت متابولیک قلب نشان می دهد که آنها می توانند پاسخ انسولین پس از غذا را کاهش دهند، جذب قند را تعدیل کنند و تأثیر مفیدی بر BP داشته باشند. مطالعات طولی اضافی برای تایید ارتباط مصرف میوه خشک در این پارامترها مورد نیاز است. مجموعه بزرگتری از شواهد نشان می دهد که مصرف منظم آجیل، مانند پسته، به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی با چربی متوسط، می تواند اثرات مهمی در کاهش گلوکز و انسولین داشته باشد، پروفایل متابولیک سالم تری را بهبود بخشد، و عواقب متابولیکی خاصی را معکوس کند. -دیابت.

تاثیر میوه خشک بر سلامتی

از نظر یافته‌های ما در مورد اثر جابجایی میوه‌های خشک، انتظار داریم که این موضوع در سایر غذاهای کربوهیدرات با GI بالا نیز مشاهده شود. افزودن پسته به تعدادی از غذاهای معمولی با کربوهیدرات GI بالا (نان، ماکارونی، برنج، سیب زمینی) باعث کاهش پاسخ گلیسمی در افراد سالم شد (10=n)، که همه آنها به جز سیب زمینی 12 از نظر آماری معنی دار بودند. بر اساس اطلاعات ما، تنها یک کارآزمایی تصادفی شده انجام شده است که در آن از 4 میوه خشک مختلف (کشمش، سیب، عناب و زردآلو) برای جایگزینی نیمی از کربوهیدرات موجود برنج سفید در افراد سالم استفاده شده است (11=n ). مشابه یافته‌های ما، تمام میوه‌های خشک پاسخ گلیسمی را نسبت به برنج سفید به تنهایی کاهش دادند، اما هیچ کدام به دلیل تنوع بالا از نظر آماری معنی‌دار نبودند. به نظر می رسد که تعداد بیشتری از شرکت کنندگان باید به طور مداوم اثر جابجایی قابل توجهی را با میوه خشک مشاهده کنند.

 

محدودیت ها

این مطالعه دارای چندین محدودیت است. اول، نتایج این آزمایش حاد تغذیه را نمی توان به مزایای طولانی مدت تبدیل کرد. دوم، حجم نمونه کوچک 10 شرکت کننده، اگرچه اعتبارسنجی شده است، اما این یافته ها را کمتر دقیق و قابل تعمیم می کند. سوم، روش ISO برای تعیین GI برای وعده‌های غذایی مورد مطالعه که مکانیسم‌های اثر فروکتوز جابجایی و «کاتالیزوری» را ارزیابی می‌کردند، دنبال نشد، زیرا شامل یک وعده غذایی مخلوط و/یا بیش از 50 گرم کربوهیدرات موجود بود. هدف از تعیین GI برای وعده های غذایی مطالعه ارزیابی این دو مکانیسم برای سهولت در مقایسه با GI میوه خشک به تنهایی (اثر GI) بوده و می تواند به عنوان یک پاسخ گلیسمی نسبی در نظر گرفته شود. چهارم، عدم تعادل در کربوهیدرات موجود در ارزیابی اثر فروکتوز "کاتالیزوری" ممکن است نتایج را مخدوش کرده باشد.

از آنجایی که در وعده‌های غذایی آزمایشی که اثر فروکتوز «کاتالیزوری» را ارزیابی می‌کردند، به جای فروکتوز به تنهایی، از منابع غذایی کامل فروکتوز «دنیای واقعی» از میوه‌های خشک استفاده می‌کردند، گلوکز و ساکارز اضافی در این وعده‌ها وجود داشت. گلوکز و ساکارز اضافی می تواند مقدار نسبی کربوهیدرات گلیسمی موجود (گلوکز آزاد یا گلوکز حاصل از هیدرولیز ساکارز و نشاسته) را در وعده غذایی آزمایشی میوه خشک در مقایسه با وعده غذایی شاهد نان سفید (نشاسته به تنهایی) افزایش دهد. یک پاسخ گلیسمی بالاتر، که ممکن است هرگونه اثر «کاتالیزوری» فروکتوز را خنثی کند. کارآزمایی‌های آینده باید استاندارد کردن مقدار کربوهیدرات گلیسمی موجود در وعده‌های غذایی مورد مطالعه را در نظر بگیرند که تأثیر دوزهای «کاتالیزوری» فروکتوز را از غذاهای کامل ارزیابی می‌کنند.

 

مفاهیم

مطالعه ما با هدف بررسی تأثیر رایج ترین میوه های خشک مصرفی انجام شد. بر اساس تخمین‌های بنیاد بین‌المللی آجیل و میوه‌های خشک، انگور خشک (از جمله کشمش و سلطان‌ها) و پس از آن خرما، پرمصرف‌ترین میوه‌های خشک در کشورهای با درآمد بالا و متوسط ​​هستند. همچنین برآوردهایی برای زردآلو، آلو خشک و انجیر خشک ارائه شد که در سطوح پایین‌تری نسبت به انگور خشک و خرما مصرف می‌شد. میوه‌های خشک که می‌توانند با استفاده از روش‌های مختلف خشک‌کردن برای افزایش ماندگاری به عنوان میوه‌های خشک فرآوری شوند، از نظر تغذیه‌ای معادل میوه‌های تازه در اندازه‌های کوچک‌تر هستند. این خاصیت نگهداری و توزیع میوه های خشک را در طول سال آسان تر می کند و جایگزین سالم تری برای محصولات غذایی با GI بالا می کند. با توجه به اینکه درصد کمی از جمعیت ایالات متحده میوه های خشک مصرف می کنند (7%) (41) و فواید مشاهده شده میوه های خشک بر سطح پاسخ گلیسمی پس از غذا، فرصتی برای استفاده از آنها در ترکیب با غذاهای با GI بالا برای کاهش GI و کمک به آنها وجود دارد. با مدیریت قند خون اگرچه پیش‌بینی می‌کنیم که استفاده از سایر میوه‌های خشک برای جایگزین کردن کربوهیدرات‌های موجود از سایر غذاهای با GI بالا، یافته‌های مشابهی با ما ایجاد می‌کند، اما برای تأیید این موضوع به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی بیشتری در این زمینه نیاز است.

بهترین میوه خشک ها

GI وعده های غذایی آزمایشی با بیان سطح افزایشی هر شرکت کننده در زیر مقادیر منحنی گلوکز خون (iAUC) برای وعده غذایی آزمایشی به عنوان درصدی از میانگین iAUC همان شرکت کننده برای سه وعده غذایی شاهد نان سفید محاسبه شد. مقادیر iAUC با استفاده از قانون ذوزنقه ای محاسبه شد و ناحیه زیر ناشتا را نادیده گرفت. به منظور محاسبه iAUC، گلوکز ناشتا به عنوان میانگین اولین اندازه گیری غلظت گلوکز در زمان های 5- و 0 دقیقه در نظر گرفته شد. مقادیر GI > 2*انحراف استاندارد (SD) بالاتر از میانگین حذف شدند و با میانگین مقادیر باقی مانده جایگزین شدند. مقادیر GI و iAUC به صورت میانگین ±  SEM بیان شد.

 

با استفاده از توزیع t و با فرض میانگین ضریب تغییرات (CV) در تغییرات فردی مقادیر iAUC 25%، n = 10 شرکت کننده 80% قدرت برای تشخیص 33% تفاوت در iAUC با 2 دنباله P < 0.05 داشتند.

 

تحلیل آماری

تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SAS (SAS Inst. Version 8.2; Gary, NC) انجام شد. داده ها توسط دو فرد مختلف وارد یک صفحه گسترده شدند و مقادیر برای اطمینان از رونویسی دقیق مقایسه شدند. تفاوت دوتایی در GI و iAUC بین کنترل نان سفید و سه مکانیسم (اثر GI؛ اثر جابجایی؛ اثر فروکتوز "کاتالیزوری") برای هر یک از 4 میوه خشک (خرما، زردآلو، کشمش، سلطان‌ها) با آزمون دانت ارزیابی شد. با P < 0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.

در تنوع شرکت کنندگان از غذای مرجع

میانگین CV مقادیر iAUC پس از 3 وعده غذایی شاهد نان سفید 14.6٪ بود که رضایت بخش در نظر گرفته می شود (مقادیر < 30٪ رضایت بخش در نظر گرفته می شوند (ISO 26642:2010)).

 

پاسخ های گلیسمی پس از غذا و شاخص گلیسمی

جدول 4 GI 4 میوه خشک و اثرات آنها بر پاسخ های گلیسمی پس از غذا را از طریق سه مکانیسم ارزیابی شده نشان می دهد (اثر GI؛ اثر جابجایی؛ اثر فروکتوز کاتالیزوری). همه میوه های خشک پاسخ گلیسمی پس از غذا را کاهش دادند و GI کمتر از نان سفید داشتند. با این حال، تنها زردآلوهای خشک (GI = 42 ± 5)، کشمش (GI = 55 ± 5)، و سلطانا (51 ± 4) اثر GI قابل توجهی را نشان دادند (P < 0.05). هنگامی که نیمی از کربوهیدرات موجود در نان سفید جایگزین شد، تمام میوه های خشک پاسخ گلیسمی پس از غذا را کاهش دادند. با این حال، تنها زردآلو خشک (GI = 57 ± 5) به طور قابل توجهی پاسخ گلیسمی را از طریق اثر جابجایی کاهش داد (P = 0.025). هیچ یک از میوه های خشک اثر فروکتوز "کاتالیزوری" مفیدی را نشان نداد.

بحث

مطالعه حاضر نشان می‌دهد که میوه‌های خشک (خرما، زردآلو، کشمش و سلطان‌ها) دارای GI پایین تا متوسط ​​هستند. هنگامی که نیمی از کربوهیدرات موجود در نان سفید جایگزین شد، همه میوه‌های خشک GI را کاهش دادند و زردآلوهای خشک اثر جابجایی قابل توجهی را نشان دادند. هیچ یک از میوه های خشک اثر فروکتوز "کاتالیزوری" مفیدی را نشان نداد.

 

یافته ها در رابطه با سایر مطالعات و مکانیسم های بالقوه

اگرچه تعداد محدودی کارآزمایی برای ارزیابی تأثیر میوه‌های خشک بر پیامدهای سلامت قلبی متابولیک وجود دارد، یافته‌های ما با کارآزمایی‌های قبلی که نشان می‌داد میوه‌های خشک دارای GI1،2،3،4،5،6،7 پایین تا متوسط ​​هستند، مطابقت دارد. کاهش قند خون پس از غذا 3،6،7،8،9،10،11. چندین مکانیسم بالقوه ممکن است این یافته ها را توضیح دهند. GI پایین تا متوسط ​​و منبع فیبر غذایی میوه‌های خشک (حدود 3 تا 8 گرم فیبر در هر ¼ فنجان یا 60 میلی‌لیتر، که معادل یک وعده غذای راهنمای غذای کانادا است23) عواملی هستند که هر دو فوایدی برای قند خون دارند. کنترل و کاهش خطر دیابت در کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده 24،25،26،27 و مطالعات کوهورت آینده‌نگر28،29،30. تصور می شود که فیبر چسبناک و ماتریس غذای کامل آنها از دیگر عوامل کاهش پاسخ گلیسمی باشد. میوه های خشک همچنین منبع خوبی از فیتوکمیکال ها (مانند اسیدهای فنولیک، فلاونوئیدها، کاروتنوئیدها و غیره) هستند که ممکن است در اصلاح قند خون و خطر دیابت نقش داشته باشند. مکانیسم بالقوه دیگر ممکن است مربوط به نوع قند موجود باشد. فروکتوز، قندی با GI پایین، 23 تا 50 درصد از کل محتوای قند میوه های خشک را تشکیل می دهد33،34. در بررسی‌های سیستماتیک و متاآنالیز کارآزمایی‌های تغذیه‌شده کنترل‌شده، نشان دادیم که دوزهای کوچک فروکتوز (به‌عنوان ≤ 36 گرم در روز بر اساس موارد زیر تعریف می‌شود: 3 وعده غذایی در ≤ 10 گرم در وعده غذایی و 2 میان وعده در  36 35 دوز و بیشتر از فروکتوز (متوسط، 60 گرم در روز) 36 در ازای سایر منابع کربوهیدرات، سطح HbA1c را به ترتیب 0.4 و 0.53 درصد کاهش داد. این سطح کاهش از آستانه معنی دار بالینی 0.3٪ پیشنهاد شده توسط FDA ایالات متحده برای توسعه داروهای ضد هیپرگلیسمی خوراک

ترکیب آجیل و میوه های خشک برای سلامت قلب و عروق

خلاصه

برخی از الگوهای غذایی، که لیماک  در آن میوه ها و آجیل ها به طور برجسته نشان داده می شوند، خطر ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهند. با این حال، تخمین زده شده مصرف میوه از نظر تاریخی در ایالات متحده کمتر از توصیه‌ها بوده است. مصرف میوه خشک حتی کمتر است و تنها حدود 6.9 درصد از جمعیت بزرگسال هرگونه مصرف را گزارش کرده اند. کمیته مشورتی دستورالعمل های رژیم غذایی در سال 2015 شکافی بین مصرف توصیه شده میوه و سبزیجات و میزان مصرف جمعیت شناسایی کرد. حتی تعداد کمتری از آمریکایی‌ها آجیل درختی مصرف می‌کنند که یک غذای مغذی و غنی از ترکیبات زیست فعال و اسیدهای چرب سالم است. مصرف میوه ها و آجیل با کاهش خطر ابتلا به بیماری های متابولیک قلبی همراه است. تخمین زده می شود که 5.5 تا 8.4 درصد از بزرگسالان ایالات متحده آجیل درختی و/یا کره آجیل درختی مصرف می کنند. این بررسی پتانسیل جفت شدن آجیل و میوه خشک را برای کاهش عوامل خطر متابولیک قلبی بررسی می کند و بر داده های در حال ظهور در مورد کشمش و پسته به عنوان نماینده هر دسته غذایی تمرکز می کند. شواهد نشان می دهد که افزایش مصرف هر دو می تواند به بهبود وضعیت تغذیه آمریکایی ها و کاهش خطر بیماری های مزمن کمک کند.

معرفی

به خوبی ثابت شده است که برخی از الگوهای غذایی خطر بیماری را کاهش داده و برای مدیریت دیابت و بیماری قلبی عروقی مفید است [1-3]. مجموعه قابل توجهی از تحقیقات نشان می دهد که رژیم های غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات می تواند خطر اضافه وزن و چاقی، بیماری های قلبی عروقی، دیابت نوع 2 و فشار خون را کاهش دهد [4، 5]. در واقع، مصرف میوه و سبزیجات تنها ویژگی غذایی است که به طور مداوم با هر نتیجه گیری در مورد نتایج سلامت در گزارش کمیته مشورتی دستورالعمل های رژیم غذایی ایالات متحده (DGAC) در سال 2015 مرتبط است [2]. علیرغم شواهد فراوان از فواید سلامتی مرتبط با مصرف میوه ها و سبزیجات، DGAC شکاف بزرگی را بین مصرف توصیه شده میوه و سبزیجات و متوسط ​​مقادیر مصرف شده توسط جمعیت شناسایی کرده است [2]. در حالی که نقش میوه های خشک در سلامت کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است، آژانس های بهداشتی در سراسر جهان آنها را به عنوان راهی مناسب برای گنجاندن میوه های بیشتر در رژیم غذایی توصیه می کنند.

 

مزایای سلامتی آجیل درختی در رابطه با کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است [5-11]. اخیراً، مصرف آجیل نیز با خطر کمتر هر علت، CVD و مرگ و میر ناشی از سرطان مرتبط است [12-14]. علاوه بر این، مصرف برخی مغزها، از جمله پسته، با بهبود در تنظیم گلوکز و انسولین خون، نشانگرهای التهاب، عملکرد اندوتلیال [15] و سایر نشانگرهای خطر متابولیک مرتبط [5] همراه بوده است. آجیل و میوه های خشک به دلیل داشتن پروفایل های مغذی، غذاهای سالمی هستند. آنها فیبر غذایی، پتاسیم (K) و انواع ترکیبات زیست فعال محافظ سلامت را فراهم می کنند. آجیل همچنین منبع پروتئین و اسیدهای چرب تک غیراشباع (MUFA) و چند غیر اشباع (PUFA) است.

این بررسی نقش میوه های خشک و آجیل را در حمایت از سلامت قلب و عروق و کاهش خطر بیماری CVD بررسی می کند. این به نقش آجیل درختی و میوه های خشک در دریافت مواد مغذی و کیفیت رژیم غذایی ایالات متحده می پردازد. اثرات مفید آجیل درختی بر عوامل خطر متابولیک قلبی؛ و تاثیر میوه های خشک بر قند خون، انسولینمی و عوامل خطر متابولیک. این پژوهش بر روی تحقیقات نوظهور در مورد کشمش، رایج ترین میوه خشک مصرفی، و پسته به عنوان نمایندگان هر دسته غذایی تمرکز دارد.

 

سهم مواد مغذی میوه خشک و آجیل و تأثیر آنها بر کیفیت جیره

سه الگوی غذایی سالم توسط دستورالعمل‌های غذایی سال 2015 برای آمریکایی‌ها توصیه می‌شود: یک الگوی سالم به سبک ایالات متحده، یک الگوی گیاهخواری سالم و یک الگوی سالم به سبک مدیترانه‌ای. میوه‌ها، آجیل‌ها و دانه‌ها نقش برجسته‌ای در هر سه الگوی رژیم غذایی مبتنی بر مواد غذایی دارند، که بین ۲ تا ۲ و نیم فنجان معادل میوه در روز و ۴ تا ۷ اونس در هفته آجیل و دانه‌ها را توصیه می‌کنند [16].

میوه و میوه خشک

مصرف میوه در ایالات متحده از نظر تاریخی پایین بوده و در سال های اخیر تغییر چندانی نکرده است.  تولید کننده میوه خشک داده‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) نشان می‌دهد که 39 درصد از بزرگسالان کمتر از یک بار در روز میوه مصرف می‌کنند [17] و در نظرسنجی ایالت به ایالت، هیچ ایالتی به هدف مصرف میوه نرسیده است [18]. کودکان معمولاً با مصرف میوه بهتر رفتار می کنند، اما نه چندان. داده های بررسی ملی سلامت و تغذیه (NHANES) 2003-2010 نشان داد که در حالی که مصرف میوه در بین کودکان اندکی بهبود یافته است، اما اکثریت آنها هنوز با مصرف های توصیه شده با سن تعدیل شده فاصله دارند [19]. مصرف کم میوه و سبزیجات فرصتی از دست رفته برای افزودن مواد مغذی کم مصرف به رژیم غذایی است [19].